10 november
10 november was het eindelijk zover…. Vol spanning en met een hele voorbereiding achter de rug stapten we aan de club de wagen in… Ik had al zoveel verhalen over Bretagne gehoord, maar nu mocht ik het zelf gaan beleven. Gepakt en gezakt, en dat was heel wat: Voldoende kledij én reservekledij voor op het water, droogzakken, helm en zwemvest, merinowolletjes voor boven-en onderlichaam én de voeten en handen niet vergeten, eten en snacks voor op het water... Het werd met 4 in een auto en een berg materiaal. Onze chauffeur moest zich de hele tocht dan maar op zijn spiegels oriënteren, want door die achterruit viel niks meer te zien.
We gingen voor een 700 km lange rit met kennismaking, stoere levensverhalen van mijn medepassagiers en fijne weetjes… De sfeer zat alvast goed. Bij aankomst werden de slaapplaatsen gecheckt, de kamers verdeeld en installeerde iedereen zich.
Er waren reeds heel wat GEKKOleden ter plaatse en zij kwamen terug van het water met heel wat verhalen. We luisterden en genoten van hun ervaringen van de laatste dagen bij het avondmaal.
Geen enkele zeevaarder pakt zomaar zijn kajak en stapt in op het water… er komt heel wat voorbereiding bij te pas. Dus trokken de organisatoren van onze 3-daagse zich na ons diner eventjes terug en bekeken de situatie voor de komende dag… Weersvoorspelling, windrichting, waterstromen,… Die toppers zien niks over het hoofd. Ze bekeken de niveauverschillen in onze groep, we waren namelijk met 30 personen en kwamen met een aanbod om u tegen te zeggen. Voor elk wat wils…. Na een duidelijke briefing over de komende dag mochten we onze keuze opgeven: een tocht varen naar en langs het prachtige les Sept-îles, basic technieken of advanced technieken.
11 november
Als beginner op zee koos ik natuurlijk voor de basic technieken. Onder een stralende zon werden de boten afgeladen en op het strand gebracht. De groepen verdeelden zich en iedereen begon aan zijn dagproject.
Onder het alziend oog van Agnès (van Planète kayak: https://planetekayak.fr/) begonnen we aan een stevige opwarming. Zij wou duidelijk de komende dagen geen stijve beginners meenemen op tocht. Van hoofd tot teen werd alles losgegooid, zodat we soepel onze kajak konden instappen.
We werden in drie groepen ingedeeld en door middel van een doorschuifsysteem werden onze technieken bekeken en aangescherpt. Bij Alex ging het over de voorwaartse peddelslag. Iets waarvan ik dacht na 3 jaar toertochten en een beetje wildwatervaren het toch wel deftig te kunnen. Blijkbaar peddel ik toch net voorbij mijn heupen (wat me vertraagt) en mocht er wat meer links-rechtstorsie in mijn bovenlichaam zitten. Daarbij moet je met de voeten duwen, het been aan de kant van de peddelslag net iets meer gestrekt houden dan het andere. En als je op dit alles begint te letten, dan heb ik het gevoel dat het helemaal niet meer lukt om goede slagen te maken. Maar, ik moet zeggen, hij heeft indruk gemaakt, die Alex, want de komende dagen kan ik tijdens het peddelen niet anders denken dan ‘tot aan de heupen en dan peddel uit het water’ en ’bovenlichaam links/rechts meedraaien met mijn peddel’.
In de les van Agnès ging het over boegroer om vlot te kunnen draaien. Stevig kracht zetten op de pols is hierbij duidelijk aangewezen, mijn peddel werd door de kracht van het water steeds naar achter geduwd. Het was dus oefenen, oefenen en blijven oefenen. Met haar eeuwige geduld corrigeerde ze steeds opnieuw de hoek waarin ik mijn boegroer maakte. Maar eenmaal de techniek goed beet, volgde een vlotte bocht.
Jan nam ons als laatste onder zijn vleugels. Hij herhaalde voor ons de techniek van het opkanten en liet ons meteen tot actie overgaan. We vormden een treintje, wiegden de heupen zodat onze boot langs een zijde uit het water steeg en slalomden vlotjes langs de rotsen….
Na deze oefeningen gingen we op pad, een tocht langs het prachtige ‘Côte Granit Rose’, dobberend langs indrukwekkende rotsformaties en met tussendoor een pauze op een strandje.
Na het middagmaal werd de techniek van het slepen uitgelegd: Hoe maak je een sleeptouw vast? Wat als iemand onwel wordt? Hoe sleep je met twee? Hoe sleep je alleen twee boten? Tijdens de praktische oefeningen werd al snel duidelijk dat communicatie hierbij zeer belangrijk is.
Eenmaal terug aan de baai werd de T-rescue nog geoefend. Ik heb hierbij forfait moeten geven wegens een te knellend droogpak aan de enkels en een lekke boot. Een goed gevoel zit hem in kleine dingen… Een halve centimeter latex onder aan het pak afknippen en het probleem was verholpen… De doorbloeding naar mijn voeten was dus gered. Voor de lekke kajak is jammer genoeg alle hoop opgegeven. Hij was net voor onze uitstap naar Bretagne hersteld, maar bleek dus toch niet in orde. Er wacht hem een toekomst in de toervaart….
Terug thuis is het tijd voor een warme douche, natte pakken openhangen en nadien een aperitief aan het haardvuur. De vermoeide beentjes worden onder tafel geschoven en de voorbije dag wordt uitvoerig besproken. Nadien komen onze begeleiders met de planning voor morgen: alweer 3 groepen en opnieuw keuze in overvloed: Een lange of een korte tocht rond Bréhat en een vervolg op de advanced technieken. Onze keuze aankruisen is de boodschap en dan allen naar zijn of haar bed… Met eventueel nog een tussenstop: een digestiefje aan de open haard.
12 november
Na een veel te korte nacht, wegens blijven plakken aan die open haard (het moest maar zo gezellig niet zijn), gaan we weer op pad. De korte tocht rond Bréhat leek me voor mij de beste keuze. Agnès bracht een nieuwe kajak voor me mee van Planète Kayak en na de nodige briefing en opwarming gingen we op pad.
Met de nodige aandacht voor alle opgedane tips en tricks van gisteren geraakten we vlot vooruit. Het ene na het andere ruige eiland verscheen langs ons onder die grijze hemel. Het was natuurpracht op zijn best. Een zeehond kwam eens piepen of we geen gevaar vormden voor zijn familie die achter de bocht op een eiland lag. Het is puur genieten als je langs deze flora en fauna mag varen.
Onze lunch moesten we verdienen: Nog even stevig doorvaren over choppy water. Ik had nog nooit van choppy gehoord, maar bij deze kan ik zeggen dat volle concentratie vereist is!
Alle groepen kwamen samen op een eiland en met een overweldigend zicht nam elk wat extra energie tot zich voor de namiddag.
Toen we onze tocht verderzetten, kregen we de kans tot een eerste keer ‘rockhopping’. Dit is met behulp van een golf over een ondiepte (bv. Een rots) varen. Als je het geluk hebt om op een goeie golf te zitten is dit echt adrenaline ten top.
Tijdens de namiddag was het wat zoeken naar de weg, maar iedereen is er geraakt. De hele groep kwam samen om de laatste kilometers af te leggen. Moe, maar voldaan kwamen we aan. Ik kon met moeite nog uit mijn boot stappen en kantelde om… Kapot, maar zo tevreden over de dag. Boten laden en richting gîte.
13 november
Vandaag een dag met de hele groep samen. We beginnen met techniektraining. Alex verbetert onze bochten, Agnès legt uit hoe we de wind kunnen gebruiken bij het draaien zodat we zelf geen krachten verspillen en Alain leert ons de hoge en de lage peddelsteun aan.
We gaan voor een tocht langs de grillige kustlijn en imposante rotsformaties waar natuurlijke nissen ingeslagen zijn door de kracht van het water. Het geluid van de golven die tegen de kant smakken, het zicht op de hoge kliffen, de vogels die boven ons hoofd opstijgen of statig op de top van een eiland zitten, … Ik voel me in het niets verdwijnen tegen deze gigantische natuur. De lunch wordt vooraf gegaan door een spectaculaire aanmering over de keien.
In de namiddag zetten we onze tocht verder met als doel te surfen. De chauffeurs van onze wagens keren terug naar de start en zullen ons later oppikken op het eindpunt. Eenmaal aangekomen aan het surfstrand blijkt de situatie te gevaarlijk. Het zandstrand is er niet, het water staat te hoog, waardoor surfen geen optie is. We delen de groep in: een paar mensen gaan rechtstreeks naar het eindpunt, een deel gaat voor basic rockhopping en een laatste groep gaat voor de advanced rockhopping.
Ik kies voor de basic groep onder de begeleiding van Maarten. We kajakken verder door natuurwonderland, net iets dichter tegen de rotsen dan voorheen. We krijgen de uitleg hoe we water kunnen lezen en hoe dit onze route bepaalt. We maken een kleine oversteek naar een eiland waar we even tussen de rotsen kunnen. Ik probeer mee op een golf te geraken. De eerste keer zonder succes, de tweede keer laat ik me leiden door een zalige golf. Ik probeer bij te peddelen en laat de adrenaline door mijn lijf gieren. Het is een fantastisch gevoel… een perfecte afsluiter van onze 3-daagse!
We varen verder richting eindpunt en worden opgepikt door onze chauffeurs die er een lange en zware tocht hebben opzitten. Respect!
In onze gîte gaan we voor de echte Bretoense galettes en nadien voor de zoete versie en dat met show cooking. We klinken op de geweldige driedaagse die we hadden en warmen ons aan het vuur…. Als kers op de taart leest Jan voor uit zijn ‘Grote kajakdagboek’ en hebben we Pierre die weer opa werd vandaag. Het leven in Bretagne is een feest!
14 november
Aan alle mooie liedjes komt een eind. En ook voor ons was de tijd van gaan gekomen. We aten de laatste ontbijtrestjes op, pakten onze valiezen en gingen huiswaarts.
Met een prachtavontuur achter de rug en alweer een grote dankbaarheid dat ik ooit bij GEKKO ben beland. Ik heb zeer warme mensen (beter) leren kennen, die zorgzaam zijn voor elkaar. Ik heb me tijdens de voorbije dagen steeds veilig op het water gevoeld door de vele hulp en uitleg die ik kreeg. Wat een team van vrijwilligers die dit organiseert, die dag na dag de planning bekeek, met veel geduld begeleidde op zee… Er werd door Danka voor de catering gezorgd, Hilde leidde de afwasmachine, boten werden gedragen door wie je kon helpen, peddels werden uitgeleend…. Kleine dingen kregen hier grote betekenissen! En ik kan enkel denken: Ik ben met mijn gat in de boter gevallen in deze club. Ik ben een grote gelukzak!
Wil je steeds op de hoogte blijven?
Schrijf je dan nu in op onze nieuwsbrief! Of volg ons op Social Media
