Wat vooraf ging,
Vele jaren geleden besloten Alain en Jan de zeekajak discipline, die in de club op een laag pitje stond, terug wat leven in te blazen. Ze bezochten enkele symposia en trokken iedere zomer samen op expeditie. Ze verdiepten zich in tochtplanning en samen met de opgedane ervaringen groeiden ze uit tot de twee doorwinterde zeekajakkers die ze nu zijn.
Om hun passie uit te dragen, en de geinteresseerden toe te laten kennis te maken met meer uitdagend vaarwater, lanceerden ze de jaarlijkse zeekajak stage in Bretagne onder begeleiding van Agnes, een lokale coach. Ondertussen staat de teller al op 9 edities. Daarnaast organiseerden ze verschillende korte expedities naar de Wadden, Baai van de Somme en Ilsle of Wight om de deelnemers te laten proeven van deze meerdaagse trektochten waarbij je alle materiaal (tent, spijs en drank, slaap en kook gerief ...) in je eigen kajak meeneemt.
Dit alles heeft er voor gezorgd dat we nu bij Gekko naast de polo, recreatie en wildwater ook een volwaardige zeekajak afdeling hebben, ondersteund door een grote groep vrijwilligers met veel inzet en liefde voor de discipline.
Drie jaar geleden, na vele zeemijlen samen varen in zeer uiteenlopende omstandigheden, was voor Eugeen en mezelf de tijd rijp om mee te mogen op de jaarlijkse zomer expeditie van Alain en Jan. In 2022 hebben we de Kanaal Eilanden bedwongen. Frankrijk - Alderney - Guernsey - Sark - Jersey – Frankrijk, goed voor 190 km. Vorig jaar zijn we 200km gaan eilandhoppen tussen het Schotse vasteland en de eilanden Jura en Mull. En dit jaar hebben we de UK volledig doorkruist om rond en tussen de Orkney-eilanden te kunnen varen.
De wind is ons niet gunstig gezind, en gisteren was het al duidelijk dat de op zondag geplande crossing van Schotland naar het eiland Hoy niet mogelijk zou zijn. Er is namelijk maar een korte tijdspanne wanneer de sterke stromingen, die tot 7 knopen kunnen gaan, een oversteek toelaten. Met voorspelde 5 bft zijwind is de oversteek te risicovol en besluiten we de oversteek op zondag af te blazen.
Over naar plan B. We wachten niet tot de zondag en boeken een ferry naar St Margeret's Hope op het eiland South Ronaldsay.
De ferry vertrekt pas rond 18:00u dus hebben we tijd om nog snel even het Oostelijke deel van de Schotse Noordelijke kust te verkennen, waar we direct op een kolonie zeehonden worden getracteerd. Net tijd genoeg zo blijkt later, we hebben nog 3 minuten om in te checken. Met onze wieltjes onder de kajaks en in onze droogpakken rollen we de ferry op.
Aangekomen in St Margaret's hope, stappen we direct terug in onze kajak en varen we oostwaards richting Burray tot waar een baan die de twee eilanden verdindt ons de doorgang verspert.
In onze gids staat dat we de baan makkelijk kunnen oversteken, gewoon even overdragen... De auteurs hadden duidelijk geen geladen kajaks in gedachten toen ze dit schreven. Maar aan de overkant van de weg is er een kleine parking met sanitair blok en verder in de duinen een plaats om te kamperen. Onze eerste (extra) vaardag is een feit.
Gezien de vele tidal races ( getijdestromingen) tussen de eilanden die naargelang het uur voor of na HW van richiting veranderen en gezien de zich steeds wijzigende wind-voorspellingen is het duidelijk dat er iedere avond opnieuw gepland zal moeten worden.
21.7 km en 4 uur gevaren.
Zondagmorgen steken we de Holm Sound over en varen we in rechte lijn naar het zuid oosten van Deerness, we volgen de oostkust en ronden het noordelijkste punt van het eiland. Vandaag kunnen we genieten van de talrijke soorten zeevogels die ons ook de rest van onze trip zullen gezelschap houden. Het aanbod is groot, Jan van Gent, Noorse stormvogel, zee-alken, drieteenmeeuwen, gewone en zwatre zeekoeten en de papegaaiduikers … We zijn gezegend, we spotten een zeeotter met jong op de rotsen aan de waterrand. We vervolgen onze tocht, met een oversteek van de Deer Sound en vervolgens Inganess bay en varen de Kirkwall bay binnen naar de haven. We hebben geluk, de camping is niet ver stappen. Warme douche, eten en slapen, de een al wat beter dan de andere.
41.3 km en 7 uur gevaren.
Voor de volgende dag lijken er niet veel opties te zijn, we zitten gevangen door het getij en de wind. Maar dat is buiten Jan gerekend die voorstelt om te voet naar Scappa bay te stappen en zo de prachtige westkust van Orkney mainland te bevaren. Top idee! Maar dan moeten we wel door Hoy mouth, berucht voor zijn tidal races en overfalls.
Bij het naderen van het zeegat van de Atlantische oceaan lijken we aan de overfalls te ontsnappen. Enkel in de verte zien we wat golven breken op lage rotsen, tot plots uit het niets metershoge golven op ons afkomen. De opdracht is duidelijk, volle kracht doorvaren en zorgen dat je recht blijft.
Eens de hoek om zijn we beschut en kunnen we van de prachtige Westkust met mooie rotsen en grotten genieten. We worden ook beloond met het korte gezelschap van twee dolfijnen.
We varen verder to de bay of Skaill waar we in de duinen van een prachtig strand met zicht op een mooie zonsondergang wild kamperen.
41.3 km en 8 uur gevaren.
Dinsdag moeten we om 7uur al op het water liggen omdat we vóór 14:00u door de Eynhallow sound moeten zijn want dan keert de stroming.
14:00 uur zou meteen ook het tijdstip zijn om aan land te gaan… maar we waren voor op schema, het was mooi weer en besloten om het eiland Rousay te ronden en daar aan een haventje in een baai te overnachten. In de baai overnachten kon niet en een visser beloofde ons prachtige grote zandstranden aan de oostkust van het eiland Egilsay. Na een oversteek die meer weg had van een wildwater traversé, vaarden we twee kleine stranden voorbij in volle verwachting van het grote strand… die er maar niet kwam. Aan de top van het eiland aangekomen bleek dat we ook daar onze tenten niet konden opslaan. Een volgende oversteek terug naar het mainland was onvermijdelijk. Resultaat, 12 uur onderweg voor een tocht van 56 km. En dan nog meer dan 4 km stappen naar een camping die eigenlijk een dure camperplaats was zonder sanitair.
56.3 km en 10.5 uur gevaren.
4.6 km en 1.5 uur naar kampeerplaats gestapt.
Woensdag stappen we naar de volgende baai, want dat is de kortste weg naar het water. Het blijkt een ideale kampplaats te zijn met een sanitair blok. Volgende keer toch nog beter op de stafkaart kijken!
Vandaag staat er een oversteek naar het noordelijke punt van het eiland Shappinsay op het programma. Met zij-stroming en zijdelingse wind komen we in zeer choppy water terecht, maar eens om de hoek verwachten we beschut te zitten en aan land te kunnen voor de lunch… maar dat was buiten de meters hoge swell gerekend. Gelukkig hebben we zoals iedere morgen onze voorraad koekjes en repen in onze zwemvesten aangevuld.
Van Shappinsay gaat het terug via “the string” naar de camping in Kirkwall, maar eerst moeten we nog door een tidal race. Het is dus een dagje nonstop varen op zwaar water geworden. Na zo’n twee dagen besef je dat om expeditie te varen je niet alleen een goede vaarconditie nodig hebt maar dat je ook mentaal sterk moet staan. In de hoofdstad van Orkney compenseren we het overslaan van de lunch met een restaurant bezoek.
38.7 km en 6.5 uur gevaren.
De volgende dag stappen we terug naar Scappa bay om zo langs de kusten van Mainland, Burray en Ronaldsay naar het meest zuidelijke punt van het laatst genoemde eiland te varen. Bij de oversteek naar Hunda zitten we terug in choppy water.
Een “Grote Jager” blijft boven mijn hoofd cirkelen, maar gaat gelukkig niet over tot een aanval. Eens voorbij de sound of Hoxa ondekken we terug een prachtige rotskust met vele grotten. De wind zit goed en er staat surf, voor het eerst kunnen we wat snelheid maken. We overnachten aan een verlaten ferry haven.
32.9 km en 5.5 uur gevaren.
De laatste dag! Twee opties, of we varen langs de oostkust van Ronaldsay naar het noorden, terug naar de ferry, of we maken de oversteek naar ons vertrekpunt. Er is minder wind dus kiezen we voor de crossing. Het eerste deel van de oversteek tot aan het eiland Stroma verloopt vlot. Eenmaal voorbij de top van het eiland vallen we bijna stil door de sterke stroming tussen het eiland en het vaste land. Recht naar doel varen lukt absoluut niet meer. We moeten ons wat laten wegzetten om het vaste land en de ferry-haven waar onze auto staat te bereiken. Dit is meteen het bewijs dat de ferry-keuze op de eerste dag de juiste keuze was.
19 km en 3.5 uur gevaren.
We hebben ook vastgesteld dat ondanks stromingen waarvan we gebruik wilden maken, we meestal maar een gemiddelde snelheid van 5.6 km/u hadden, terwijl we op onze weekelijkse trainingstochtjes op de Leie toch steeds boven de 8km/uur uitkomen.
Voldaan met 250km in de armen, legen we onze boten, laden we alles in en op de remorque en vertrekken terug naar Gent. Weeral een top ervaring.
Tot op het water! Alain, Bruno, Jan en Eugeen.
Wil je steeds op de hoogte blijven?
Schrijf je dan nu in op onze nieuwsbrief! Of volg ons op Social Media
